c. daardoor leert hij hoe het in de andere landen is .

Aan de bal

Lieneke Dijkzeul

Het boek gaan over Rahmane. Hij leeft met zijn ouders en zusje, in een klein dorp in Afrika. Ze zijn arm en Rahmane helpt zijn vader op het land. In zijn vrije tijd voetbalt hij met zijn vrienden. Ze hebben geen echte bal en voetballen op hun blote voeten, maar dat maakt niet voor ze uit het gaat erom dat ze gezellig samen plezier kunnen hebben samen kunnen voetballen daar gaat het om. Ze trainen op een stoffig veldje onder leiding van meneer Baouri.

De scout

Op een dag komen er mensen van een voetbalclub uit de stad kijken. Die dag verandert Rahmane’s leven. Samen met twee vrienden, Tigani en Henri, wordt hij geselecteerd om bij de jeugdselectie te komen spelen. Rahmane heeft het gevoel dat er een droom uitkomt: hij krijgt de mogelijkheid om aan een leven in armoede te ontsnappen en zijn familie een betere toekomst te bieden. Rahmane belooft Tigani’s vader dat hij op zijn zoon zal passen.

De grote stad

In de stad komt Rahmane in een heel andere wereld terecht. Ze hebben er douches met stromend water en er lopen mensen op echte voetbalschoenen rond. Rahmane probeert zich staande te houden in de harde voetbalwereld in de stad. Rahmane wil niets liever dan voetballen, maar tegelijkertijd mist hij het vertrouwde en veilige dorpsleven.

Tigani

Met Rahmane gaat het goed in de stad, met zijn beste vriend Tigani gaat het veel minder goed. Voor Tigani is het geld dat hij in de stad kan verdienen veel aanlokkelijker dan de harde training waar hij op dat moment niets voor krijgt. Hij probeert, ondanks het verbod van de leiding van de voetbalopleiding, in het straatleven geld te verdienen. Hierdoor wordt hij uiteindelijk terug naar huis gestuurd.

Naar Nederland

Later komt er een scout als ze een toernooi aan het spelen zijn. Rahmane en nog een aantal jongens worden uitgekozen om mee naar Nederland te gaan voor een stage.

Als hij uiteindelijk voor vier weken naar een trainingskamp in Nederland mag en zijn carrière als profvoetballer lijkt te beginnen, realiseert Rahmane zich dat Nederland nooit zijn thuis zal zijn, maar dat ook het dorp in Afrika niet meer zijn wereld is. In Nederland komt in een warm gastgezin terecht dat hem aan zijn eigen familie doet denken, maar Nederland zelf vindt hij letterlijk en figuurlijk koud. De mensen leven langs elkaar heen, hebben geen aandacht voor elkaar. Zijn heimwee naar huis groeit.

Terug in Afrika

Als Rahmane terug gaat naar Afrika is hij ouder geworden in zijn manier van doen. Hij is volwassener, verstandiger en hij kent zichzelf nu beter hij wanneer hij wel en wanneer hij iets niet moet doen vooral in hoe mensen reageren. Hij merkt dat ze in zijn dorp meer belangstelling hebben voor zijn materiële omstandigheden dan voor hem als mens. Hij vraagt zich af waarom niemand vroeg hoe het met hem ging, waarom ze alleen wilden weten of hij al geld verdiende.

Aan het eind van het verhaal is Rahmane vrienden kwijtgeraakt, een vreemde in zijn dorp geworden en hij voelt zich eenzamer dan ooit. Er wordt in het midden gelaten of Rahmane inderdaad bij een Europese profclub aan de slag kan en er wordt ook geen antwoord gegeven op de vragen die bij hem opkomen na zijn terugkeer in Afrika.

link samenvatting

Mooist moment uit het boek of indrukwekkendste!

Ik vond heel indrukwekkend dat de jongens die mee mochten naar de grote stad voor het eerst een douche zagen en voor het eerst op echt gras konden voetballen omdat het te droog was waar ze woonden. Was ook voor het eerst dat ze onder warm water mochten douchen alles was mooier en leuker. Dat ze elke dag warm eten hadden. Ze hoefden voor het eerst in hun leven niet te hopen of ze in de avond eten hadden. Dat was wel indrukwekkend omdat het voor ons in Nederland zo zelfsprekend is dat we elke avond eten hebben.  Het was ook dat er heel veel druk op de schouders van Rahmane werd gelegd want

Zijn vader zei `het hangt allemaal van jou af, het lot van het gezin en van de familie. Als het dan fout gaat is de kans er aanwezig dat hij zichzelf de schuld van gaat geven.  Op het moment Rahmane terug komt in zijn dorp wordt er niet gevraagd hoe het met hem gaat maar alleen naar zijn nieuwe spullen en wat hij allemaal heeft gezien. Hij voelt zich daar ook niet meer thuis en dat is wel goed om te zien dat veel mensen je alleen leuk vinden door je spullen en niet om hem zelf.

7.`kom kijken! Kom kijken! Stil van verwondering keken ze naar het witbeteglde ruimte de rij glimmende kranen en de wc`s. Tigani ging schrilens op een wc-pot zitten  en drukte op de knop in de muur. Gillend schoot hij overeind. Jongens hij doet het echt!  Henri ik ga maar is even douche. Hij stapte onder de douche Rahmane zei je weet niet eens hoe werkt. Henri keek naar de douche knop hij draait eraan het water spattend op zijn kleren. Hij trekt zijn kleren uit en doet zijn ogen dicht van verrukking.

In mijn boek komt er geen vaste cultuur voor.  De mensen zijn armer. De mensen moeten ver lopen voor hun water. Ze hebben ook geen echte baan ze moeten maar proberen voor hen zelf te zorgen. Op gaan moment gaat Rahmane dan naar Nederland en leert hij kennis maken met de Nederlandse cultuur wat de gewoontes zijn in Nederland zoals dat je een stuk warmer kleed en dat je vaak aardappels eet.

2b Ik hoef niet voor me water te lopen en ik heb elke dag eet ik voetbal meestal op gras het is ook minder warm in Nederland en ik eet tussen de middag ook niet warm.  Er zijn vast meer cultuur verschillen maar die staan niet in het boek

2c warm eten nadeel want ik zou het wel lekker vinden om in de middag iets lekkers te eten. Een stuk lopen voor je water zeker een nadeel. Op zand voetballen nadeel want als het heel warme is word het zand heel heet en gras niet

3.A nee want kon niet echt zien/lezen hoe het daar thuis was wat wel en wat niet mocht want die vader was vaak weg en die moeder deed niet zoveel alleen het huis houden en het verhaal speelt zich vooral af op het voetbal veld dus is het moeilijk om de vraag het beantwoorden

b. zelfde als A

C. Ja, want de mensen zijn veel aardiger tegen elkaar de kinderen zijn wat ik lees ook veel beleefder naar oudere mensen toe. Ze hebben veel lol van kleine dingen. Wij hebben tegenwoordig veel spullen nodig om lol te hebben omdat we gewend zijn dat we alles al hebben

4. ja, tussen de cultuur van Rahmane en Nederland er was niet echt een botsing maar hij moest gewoon heel erg wennen hoe het hier was en toen hij wegging was hij nogsteeds niet gewend. HIj moest ook wennen dat hij gewoon eten uit de supermarkt kon halen.

b. daardoor wil hij misschien niet meer naar huis.